مخترعان شروع به کار بر روی یک ایده روشن لامپ کم مصرف 100 وات کردند که تأثیر شگرفی بر نحوه استفاده ما از انرژی در خانه ها و دفاترمان خواهد داشت.
این اختراع نحوه طراحی ساختمان‌ها را تغییر داد، طول متوسط روز کاری را افزایش داد و کسب‌وکارهای جدیدی را شروع کرد.
همچنین منجر به پیشرفت‌های جدید انرژی شد از نیروگاه‌ها و خطوط انتقال برق گرفته تا لوازم خانگی و موتورهای الکتریکی.
مانند همه اختراعات بزرگ، لامپ را نمی توان به یک مخترع نسبت داد.
این مجموعه ای از پیشرفت های کوچک در ایده های مخترعان قبلی بود که منجر به لامپ هایی شد که امروزه در خانه های خود استفاده می کنیم.
لامپ های رشته ای راه را روشن می کنند.
مدتها قبل از ثبت اختراع توماس ادیسون ابتدا در سال 1879 و سپس یک سال بعد در سال 1880 و شروع به تجاری سازی لامپ رشته ای خود، مخترعان بریتانیایی نشان می دادند.
که نور الکتریکی با لامپ قوس امکان پذیر است.
در سال 1835، اولین نور الکتریکی ثابت نشان داده شد، و برای 40 سال آینده، دانشمندان در سراسر جهان بر روی لامپ رشته ای کار کردند و با رشته بخشی از لامپ که هنگام گرم شدن با جریان الکتریکی نور تولید می کند.
و اتمسفر لامپ خواه هوا از لامپ خارج شود یا با گاز بی اثر پر شود تا از اکسید شدن و سوختن رشته جلوگیری شود.
این لامپ های اولیه عمر بسیار کوتاهی داشتند، برای تولید بسیار گران بودند یا انرژی زیادی مصرف می کردند.
زمانی که ادیسون و محققانش در منلو پارک وارد صحنه نورپردازی شدند، روی بهبود رشته تمرکز کردند .
ابتدا کربن و سپس پلاتین را آزمایش کردند تا در نهایت به رشته کربن برگردند.
تا اکتبر 1879، تیم ادیسون یک لامپ با رشته‌ای کربنیزه از نخ پنبه‌ای بدون پوشش تولید کردند که می‌توانست 14.5 ساعت دوام بیاورد. آن‌ها به آزمایش رشته‌ای ادامه دادند.
تا اینکه روی رشته‌ای ساخته شده از بامبو مستقر شدند که به لامپ‌های ادیسون تا 1200 ساعت طول عمر می‌داد .
این رشته به استانداردی برای لامپ ادیسون برای 10 سال آینده تبدیل شد.
ادیسون همچنین پیشرفت‌های دیگری در لامپ انجام داد، از جمله ایجاد یک پمپ خلاء بهتر برای حذف کامل هوا از لامپ و توسعه پیچ ادیسون چیزی که اکنون اتصالات سوکت استاندارد برای لامپ‌ها است.
